Drugsgebruik in het casino

Een bezoeker van een casino waagt in een periode van een half jaar meerdere gokjes aan de speeltafels aldaar. Helaas voor hem zonder positief resultaat. De kansspeler in kwestie gebruikt met grote regelmaat cocaïne tijdens zijn bezoeken aan het casino en het casino was daarvan op de hoogte. Zo verschijnt hij regelmatig met een wit neusje aan de speeltafels en ook zijn gedrag zou aansluiten bij het gebruik van deze drug. Hij start een gerechtelijke procedure tegen het casino en vordert al het geld terug dat hij onder deze omstandigheden in het casino verloren heeft. Het zou volgens de kansspeler gaan om een bedrag van ongeveer € 90.000,00. De kansspeler is van mening dat het casino haar zorgplicht heeft geschonden door onder de gegeven omstandigheden niet in te grijpen. Meer specifiek had het casino een toegangsverbod aan de kansspeler moeten opleggen, aldus de kansspeler. Hoe oordeelt de rechtbank Oost-Brabant (ECLI:NL:RBOBR:2022:3739) in deze kwestie?

Zorgplicht casino en hoe bewijs je dat deze is geschonden?

De zorgplicht van kansspelaanbieders (waaronder casino’s) is een onderwerp waarover al jarenlang debat wordt gevoerd. De overheid heeft de nodige maatregelen getroffen, waaronder door (strengere) wetgeving te creëren en om voorwaarden te verwerken in vergunningen waarover de kansspelaanbieders moeten beschikken. In de vergunning wordt veelal de voorwaarde opgenomen dat de kansspelaanbieder (in het onderhavige geval het casino) toegang moet weigeren aan klanten waarvan uit hun gedrag of uitlatingen blijkt dat zij hun wil niet in vrijheid kunnen bepalen. In dit specifieke geval had het casino ook huisregels opgesteld waarin is bepaald dat een bezoeker al bij een vermoeden van drugsgebruik een onvrijwillig toegangsverbod wordt opgelegd.

De rechtbank heeft de kansspeler in kwestie opgedragen om te bewijzen (I) dat hij in de periode van een half jaar cocaïne heeft gebruikt tijdens zijn bezoeken aan het casino, (II) dat het casino daarvan op de hoogte was en (III) dat het casino deze wetenschap reeds geruime tijd had. De kansspeler slaagt in deze bewijsopdracht door meerdere getuigen (medewerkers van het casino) te horen. De rechtbank volgt het standpunt van de kansspeler en oordeelt dat het casino een op haar rustende zorgplicht heeft geschonden door onder de gegeven omstandigheden niet in te grijpen.

Omvang van de schade

Vervolgens heeft de rechtbank te oordelen over de vraag welk bedrag door het casino moet worden terugbetaald. De rechtbank overweegt dat zij uit de door de kansspeler in de gerechtelijke procedure ingebrachte stukken niet (voldoende) kan afleiden wat de omvang van de schade is. Zij stelt de kansspeler in de gelegenheid om zich nader uit te laten over de hoogte van de door hem gestelde schade (zie onderstaand citaat):

“Het ligt op de weg van [eiser] om feiten en omstandigheden te stellen waarmee de hoogte van zijn verlies en daarmee zijn schade, enigszins inzichtelijk wordt. [eiser] kan in dit kader bijvoorbeeld onderbouwd weergeven, voor zover mogelijk voorzien van bewijsstukken, dat en wanneer hij de geleende bedragen (op zijn bankrekening) ontvangen heeft, wanneer hij welke bedragen daarvan heeft opgenomen, dat en wanneer hij dat geld heeft aangewend om te spelen in het casino, welk(e) kansspel(len) hij speelde, wat zijn gemiddelde inzet op een dag of avond was, en wat het netto resultaat was tussen zijn inzetten en de door hem ontvangen winstuitkeringen op de speeldagen.”

In hoeverre de kansspeler erin zal slagen om de door hem geleden schade voldoende te onderbouwen zal de toekomst moeten uitwijzen.

Is het oordeel van de rechtbank redelijk?

Men kan zich afvragen of het oordeel van de rechtbank tot dusverre redelijk is: dient de kansspeler in kwestie te worden beschermd of moet hij op zijn eigen blaren zitten? In zijn algemeenheid wordt als uitgangspunt genomen dat personen die willen gokken in een casino zelf verantwoordelijk zijn voor hun handelen. Dit komt anders te liggen indien zich omstandigheden voordoen die voor het casino kenbaar zijn en voor het casino aanleiding (zouden moeten) vormen om in te grijpen ter bescherming van de belangen van de kansspeler in kwestie. In dit specifieke geval kan ik het oordeel van de rechtbank volgen, temeer nu het casino op grond van haar eigen huisregels maatregelen had moeten treffen (hetgeen zij heeft nagelaten). Stel nu dat deze huisregel in dit specifieke geval zou hebben ontbroken, dan nog ben ik van mening dat het casino een zorgplicht heeft geschonden. Alsdan zou beoordeeld moeten worden of het casino redelijkerwijs had moeten weten dat de kansspeler in kwestie in een zodanige toestand verkeerde dat hij zijn wil niet kon bepalen en dat het speelgedrag van de kansspeler in relevante mate schadelijk was voor zijn belangen (ECLI:NL:RBUTR:2011:BR6197). In deze zaak zijn daarbij de navolgende omstandigheden relevant: de bezoekfrequentie in samenhang met de mededelingen van de kansspeler in kwestie over zijn drugsgebruik aan medewerkers van het casino, evenals de eigen waarnemingen van de medewerkers en de omvang van het verloren geldbedrag.

Is het in een situatie zoals deze redelijk dat een deel van de door de kansspeler geleden schade – mede gelet op de eigen verantwoordelijkheid – voor zijn eigen rekening blijft? Het casino in kwestie zou een beroep kunnen doen op de zogenaamde eigen schuld regeling. Deze regeling komt er samengevat weergegeven op neer dat de vergoedingsplicht wordt verminderd door de schade over de benadeelde (in dit geval de kansspeler) en de vergoedingsplichtige (in dit geval het casino) te verdelen. In het verlengde daarvan kan worden gediscussieerd over een redelijke (procentuele) verdeling van de schade.

Toepassing van de eigen schuld regeling in dit specifieke geval verhoudt zich mijns inziens niet met het feit dat het casino in kwestie haar eigen huisregels heeft geschonden. Door een strenge huisregel als ‘bij vermoeden van drugsgebruik krijg je een toegangsverbod’ te hanteren haal je wat mij betreft de volledige verantwoordelijkheid voor de naleving hiervan naar je toe. Bij overtreding van de eigen huisregels vind ik het niet redelijk om vervolgens met succes een beroep te kunnen doen op de eigen verantwoordelijkheid van de bezoeker.